002. Monotonia życia codziennego.

Życie leci, a ja stoję jakby z boku i patrzę jak mija. Wszyscy się zmienili, jednym odpierdala bardziej niż zazwyczaj, drudzy się uspokoili. I jestem jeszcze ja, która wypłakuje sobie nocami oczy, puchnie co ranka od zjebanych przez tabletki nerek, jebie w oczy niebieskimi włosami, miewa niespodziewane flash-back'i zbyt często niż to normalne i jest mentalnie rozwinięta do wieku nastoletniego. I ani chwili dłużej. 

Przechodzą mnie ciary i aż żygać mi się chce, gdy to powraca. Nagle w mojej głowie chuj wie skąd pojawia się myśl inna niż cała reszta. I sobie myślę, o kurwa, nie. Nie, proszę. To złe uczucie, jakkolwiek brzmi. Ale jest chujowe. Przez moment mam wrażenie, że jestem na haju, chociaż nie biorę już od dawna.

001. Nowe początki.

      Ponoć dorosłam, ustatkowałam się. Znalazłam pracę, przygarnęłam kota, znów zaczęłam czytać książki i słuchać muzyki. Ponoć dorosłam... Niestety, jeszcze nie dojrzałam. Może i ustatkowałam sie, ale wciąż w głowie mi tylko opierdalanie się i dragi. Mama przestała liczyć dni ile na tydzień jestem trzeźwa, twierdzi, że wyszłam z tego okresu, ale ona chuja wie, bo ja ciągle zarkam na skrytkę w szafce. Dawno, oj dawno temu ją otwierałam, ale chociaż faza zeszła, ja wciąż jestem tak samo zjebana i myślę o różnych złych rzeczach. Ale chuj w to, na razie nie biorę, nie nudzi mi się aż tak.

      Narcyz wciąż mieszka na przeciwko, a mi wciąż w majtkach mokro za każdym razem jak o tym myślę. Dzisiaj gdy wyszłam łapać kota akurat stał na schodach i palił fajkę. Gestem dłoni przywołał mnie do siebie, a ja ledwo powstrzymałam się by do niego nie pobiec. Minęły już czasy naszego wspólnego życia. Zerwałam z  dragami i musiałam zerwać też z nim, chociaż to nie była jego wina... To ja zawsze byłam ta zła, on się tylko dostosowywał. Tak czy siak, wątpię byśmy wrócili do tamtego stanu.